Rola fizjoterapeuty w terapii pacjentów z bólem biodra

Rola fizjoterapeuty w terapii pacjentów z bólem biodra

Firkowska M

Gabinety Specjalistyczne, Instytut Sportu i Nauki w Poznaniu

„Chory staw biodrowy, to chory człowiek.”  Wiktor Dega (1886-1995)

Lata doświadczenia klinicznego i badań naukowych prowadzonych przed Wiktora Degę przekonały go o znaczącym wpływie dysfunkcji stawu biodrowego na ciało i umysł, czego odzwierciedleniem jest powyższa maksyma – współcześnie wykazano, że ból biodra koreluje z upośledzeniem fizycznym, czynnościowym, a także poznawczym, wywołując cierpienie psychiczne (Freke i in., 2026; Prather i in., 2018; Plinsinga i in., 2018).

Jedna na pięć osób w wieku powyżej 60 lat doświadcza bólu w okolicy stawu biodrowego (Dawson i in., 2004). Stan pacjentów zgłaszających się do lekarzy z powodu „bólu biodra” diagnozowany jest najczęściej jako: zmiany zwyrodnieniowe, zapalenie kaletki krętarza większego, tendinopatię mięśni otaczających staw biodrowy, uszkodzenie obrąbka stawowego oraz zapalenie stawu (Remain i in., 2018). Co ciekawe, w badaniach radiologicznych u osób, które nie zgłaszały dolegliwości okolicy stawu biodrowego, także zaobserwowano wyraźne zmiany strukturalne, co sugeruje, że zmiany zwyrodnieniowe nie muszą objawiać się bólem (Heerey i in., 2018; Van Baar i in., 1998). Jaka jest zatem przyczyna bólu biodra?

Czynniki poznawcze, w tym kojarzenie przez pacjenta bólu wyłącznie z patologią mięśniowo-szkieletową, silnie wpływają na reakcje behawioralne, które potęgują odczuwanie bólu, prowadząc do niepełnosprawności (Jayakumar i in., 2018; Luque-Suarez i in., 2019). Badania prowadzone u osób zmagających się z bólem dolnego odcinka kręgosłupa (ang. Low Back Pain, LBP) oraz wielostawową chorobą zwyrodnieniową wykazały, że sposób w jaki ludzie rozumieją i interpretują swój ból koreluje z niepełnosprawnością – po 6 latach osoby, u których stan funkcjonalny znacznie się pogorszył, wcześniej negatywnie postrzegały objawy choroby (Chen i in., 2018; Bijsterbosch i in., 2019). Poczynione obserwacje sugerują, że wszelkie interwencje mające na celu zmianę postrzegania choroby i objawów jej towarzyszących mogą przyczyniać się do lepszego funkcjonowania pacjenta.

W literaturze opisany został model postrzegania siebie w zdrowiu i chorobie, tzw. Zdroworozsądkowy Model Samoregulacji Zachowania w Zdrowiu i Chorobie (ang. Common Sense Model of Self-regulation of Health and Illness) – zakłada on, że ludzie odczuwający ból mięśniowo-szkieletowy przyjmują pewien zestaw przekonań na temat schorzenia, aby nadać mu sens (Leventhal i in., 2016). Zestaw przekonań na temat choroby obejmuje objawy, przyczyny, konsekwencje, osobiste doświadczenia związane z chorobą, doświadczenia innych osób oraz informacje o schorzeniu od pracowników służby zdrowia. Postanowiono sprawdzić, czy zestaw przekonań na temat schorzenia jest związany ze stanem pacjenta. Wśród pacjentów oczekujących na endoprotezoplastykę stawu biodrowego negatywny zestaw przekonań korelował z obniżoną sprawnością czynnościową po operacji, podczas gdy pozytywny korelował z lepszym stanem czynnościowym i wcześniejszym powrotem do zdrowia (Orbell i in., 1998; Hanusch i in., 2014).

Negatywne przekonania na temat stanu zdrowia pacjenci często nabywają w kontaktach z pracownikami służby zdrowia, tj. lekarzem pierwszego kontaktu, a później z ortopedą i/lub fizjoterapeutą. Identyfikowanie i reagowanie na negatywne przekonania osób zgłaszających się do fizjoterapeutów z bólem biodra powinno być zatem istotnym elementem wizyty fizjoterapeutycznej.

Aplikacja praktyczna

Poniżej zaprezentowano zestawienie komunikatów skierowanych do pacjentów, które powodują powstawanie negatywnych przekonań o swoim stanie zdrowia i, w konsekwencji, pogorszeniu stanu pacjenta z alternatywnymi komunikatami, opartymi o wyniki badań naukowych (z ang. Evidence Based Medicinie), które mogą przyczynić się do powstawania pozytywnych przekonań i poprawy stanu zdrowia pacjenta.

Przykład 1

„Biodro boli Cię z powodu toczących się procesów zwyrodnieniowych w stawie.”

„Przyczyną bólu najczęściej nie są zmiany zwyrodnieniowe ani zmiany strukturalne, ponieważ zwyrodnienie stawu biodrowego jest powszechne wśród osób, które nie odczuwają bólu w stawie. Przyczyną bólu biodra może być niezdrowy styl życia, tj. mała ilość snu, chroniczne zmęczenie, niewłaściwa dieta prowadząca do nadwagi, brak aktywności fizycznej. Zmiana tych zachowań może zmniejszyć dolegliwości bólowe.” (Dieppe, 2013).

Przykład 2

„Twój staw biodrowy jest niestabilny.”

„Stawy biodrowe są stawami bardzo stabilnymi. Struktury w okolicy stawu biodrowego są zazwyczaj zbyt napięte, co prowadzi do dysfunkcji stawu biodrowego. Wzrost mobilności, elastyczności i siły mięśni otaczających staw jest istotny dla prawidłowego funkcjonowania stawu biodrowego.” (Dumont, 2016).

Przykład 3

„Z Twoimi zmianami zwyrodnieniowymi endoproteza biodra będzie kiedyś konieczna.”

„Zmiany zwyrodnieniowe są naturalnym efektem starzenia się organizmu. Poznanie i zrozumienie przyczyny bólu, nabranie pewności, która zniweluje lęk przed ruchem, kontrola masy ciała mogą nie tylko zredukować ból, ale także sprawić, że operacja nie będzie konieczna, mimo występowania zmian zwyrodnieniowych.” (Victorian Musculoskeletal Clinical Leadership Group, 2018).

Przykład 4

„Skoro boli Cię biodro, to potrzebujesz zastrzyku sterydowego.”

„Choć zastrzyki kortykosteroidów powodują zmniejszenie dolegliwości bólowych, to ich efekt jest krótkotrwały. Co więcej, regularnie stosowanie zastrzyków przyczynia się do powstawania wcześniejszych zmian zwyrodnieniowych i ograniczenia ruchomości w stawie, co prowadzi do niepełnosprawności.” (Coombes i in., 2010; Coombes i in., 2013; Zeng i in., 2019).

Przykład 5

„Ćwiczenia siłowe pogorszą Twój stan.”

„Ćwiczenia z obciążeniem wykonywane pod nadzorem fizjoterapeuty są bezpieczne dla stawu biodrowego. W połączeniu z ćwiczeniami mobilizacyjnymi i rozciągającymi stanowią podstawę utrzymania zdrowego stawu biodrowego.” (Fransen i in., 2014).

Artykuł na podstawie

De Oliveira B, Smith AJ, O’Sullivan P, Haebich S, Fick D,  Khan R, Bunzli S. ‘My hip is damaged’: a qualitative investigation of people seeking care for persistent hip pain. BJSM 2019.

Piśmiennictwo

  1. Bijsterbosch J, Scharloo M, Visser AW, et al. Illness perceptions in patients with osteoarthritis: change over time and association with disability. Arthritis Rheum 61:1054–61. 2009.
  2. Chen Y, Campbell P, Strauss VY, et al. Trajectories and predictors of the longterm course of low back pain: cohort study with 5-year follow-up. Pain 159:252–60. 2018.
  3. Coombes BK, Bisset L, Vicenzino B. Efficacy and safety of corticosteroid injections and other injections for management of tendinopathy: a systematic review of randomised controlled trials. Lancet 376:1751–67. 2010.
  4. Coombes BK, Bisset L, Brooks P, et al. Effect of corticosteroid injection, physiotherapy, or both on clinical outcomes in patients with unilateral lateral epicondylalgia: a randomized controlled trial. JAMA 309:461–9. 2013.
  5. Dawson J, Linsell L, Zondervan K, et al. Epidemiology of hip and knee pain and its impact on overall health status in older adults. Rheumatology 43:497–504. 2004.
  6. Dumont GD. Hip instability: current concepts and treatment options. Clin Sports Med. 35:435–47.
  7. Dieppe P. Chronic musculoskeletal pain. BMJ 346:3146. 2013.
  8. Fransen M, McConnell S, Hernandez-Molina G, et al. Exercise for osteoarthritis of the hip. Cochrane Database Syst Rev 2014.
  9. Freke M, Kemp JL, Svege I, et al. Physical impairments in symptomatic femoroacetabular impingement: a systematic review of the evidence. Br J Sports Med 50:1180. 2016.
  10. Hanusch BC, O’Connor DB, Ions P, et al. Effects of psychological distress and perceptions of illness on recovery from total knee replacement. Bone Joint J 96- B:210–6.
  11. Heerey JJ, Kemp JL, Mosler AB, et al. What is the prevalence of imaging-defined intraarticular hip pathologies in people with and without pain? A systematic review and meta-analysis. Br J Sports Med 52:581–93. 2018.
  12. Jayakumar P, Overbeek CL, Lamb S, et al. What factors are associated with disability after upper extremity injuries? A systematic review. Clin Orthop Relat Res 476:2190–215. 2018.
  13. Leventhal H, Phillips LA, Burns E. The Common-Sense model of self-regulation (CSM): a dynamic framework for understanding illness self-management. J Behav Med 39:935–46. 2016.
  14. Luque-Suarez A, Martinez-Calderon J, Falla D. Role of kinesiophobia on pain, disability and quality of life in people suffering from chronic musculoskeletal pain: a systematic review. Br J Sports Med 53:554–9. 2019.
  15. Orbell S, Johnston M, Rowley D, et al. Cognitive representations of illness and functional and affective adjustment following surgery for osteoarthritis. Soc Sci Med 47:93–102. 1998.
  16. Plinsinga ML, Coombes BK, Mellor R, et al. Psychological factors not strength deficits are associated with severity of gluteal tendinopathy: a cross-sectional study. Eur J Pain 22:1124–33. 2018.
  17. Prather H, Creighton A, Sorenson C, et al. Anxiety and insomnia in young and middleaged adult hip pain patients with and without femoroacetabular impingement and developmental hip dysplasia. Pm R 10:455–61. 2018
  18. Reiman MP, Peters S, Sylvain J, et al. Prevalence and consistency in surgical outcome reporting for femoroacetabular impingement syndrome: a scoping review. Arthroscopy 34:1319–28. 2018.
  19. Van Baar ME, Dekker J, Lemmens JA, et al. Pain and disability in patients with osteoarthritis of hip or knee: the relationship with articular, kinesiological, and psychological characteristics. J Rheumatol 25:125–33. 1998.
  20. Victorian Musculoskeletal Clinical Leadership Group. Victorian model of care for osteoarthritis of the hip and knee. Melbourne, VIC: MOVE muscle, bone & joint health. 2018.
  21. Zeng C, Lane NE, Hunter DJ, et al. Intra-Articular corticosteroids and the risk of knee osteoarthritis progression: results from the osteoarthritis initiative. Osteoarthritis Cartilage 27:855–62.

NOWA STRONA INTERNETOWA GABINETU FIZJOTERAPII ISIN

Umów się na wizytę!

Cennik

Biuro

ul. Droga Dębińska 3a,
Poznań