Gabinet fizjoterapii

NOWA STRONA GABINETU FIZJOTERAPII

Kliknij, by przejść

Reaktywność i naturalne zdolności adaptacyjne organizmu wykorzystuje fizjoterapia w celu zapewnienia kształtowania, utrzymania, bądź przywracania masykalnej sprawności fizycznej, zdolności ruchowych i czynności użytkowych. Zakres oddziaływań terapeutycznych obejmuje usługi, realizowane, gdy sprawność ruchowa oraz prawidłowe funkcjonowanie (także społeczne) są zagrożone przez starzenia się, doznane urazy, choroby, wszelakie zaburzenia oraz czynniki środowiskowe.

Nieodłącznym elementem procesu rehabilitacyjnego jest interakcja pomiędzy fizjoterapeutą a pacjentem, pacjentem a rodziną i specjalistami, którzy wspomagają działania fizjoterapeutyczne, m. in. osteopatą, dietetykiem, psychologiem, bądź lekarzami różnych specjalizacji.

Niezbędną częścią, na każdym etapie terapii, jest edukacja fizjoterapeutyczna. Stanowi ona ogół procesów i oddziaływań, których celem jest wskazanie pacjentowi problemu, przyczyny jego występowania, zwiększenie świadomości własnego ciała oraz czynników, które na nie oddziałują, a także wdrażanie odpowiednich rozwiązań. W części edukacyjnej fizjoterapeuta dąży do wypracowania właściwych nawyków u pacjenta, tak, aby świadom swojego ciała i procesów w nim zachodzących, mógł w pełni uczestniczyć w życiu rodzinnym, społecznym i zawodowym.

Ogólny przebieg współpracy:

  1. Konsultacja z fizjoterapeutą, której celem jest analiza problemu pacjenta.
  2. Badanie podmiotowe (wywiad) i badanie przedmiotowe (ocena postawy, specyficzne testy), których celem jest zabranie od pacjenta wszelkich informacji istotnych dla procesu terapeutycznego oraz zlokalizowanie zaburzeń poszczególnych układów organizmu (postawienie diagnozy).
  3. Planowanie terapii. Na podstawie uzyskanych informacji i wyników następuje programowanie procesu rehabilitacji, określenie celów krótko- i długoterminowych oraz przewidywanie efektów terapeutycznych. Plan rehabilitacji jest zawsze dostosowany do stanu zdrowia i możliwości pacjenta.
  4. Realizacja i kontrola efektów pozwala określić, czy proces terapeutyczny zmierza we właściwym kierunku.
  5. Weryfikacja efektów przedłużonych. Na podstawie wcześniej opracowanego planu następuje weryfikacja celu terapeutycznego określonego przez pacjenta i fizjoterapeutę. Ocena stanowi punkt wyjścia do dalszej współpracy lub do usamodzielnienia.

W poznańskim Instytucie Sportu i Nauki neurobiolodzy, fizjoterapeuci i specjaliści zajmujący się ruchem współtworzą programy terapeutyczne, które oddziałują na układ nerwowy w sposób silniejszy niż w innych terapiach. Między innymi, pozwalają utrzymać wysoką sprawność funkcji poznawczych (intelektualnych), a także zapobiegają spadkowi jej poziomu w procesie starzenia się i w różnych jednostkach chorobowych, np. otyłości, insulinooporności, cukrzycy.

OFERTA

Umów się na wizytę!

Cennik

Fizjoterapia pourazowa i pooperacyjna

Fizjoterapia pourazowa i pooperacyjna obejmuje działania mające na celu przywrócenie funkcji organizmu, które zostały utracone w wyniku urazu, operacji, bądź przebytego leczenia. Podstawowym warunkiem szybkiego i bezpiecznego powrotu do uczestnictwa w czynnościach dnia codziennego, pracy zawodowej, aktywności fizycznej i sportu jest natychmiastowa rehabilitacja. Wczesne podjęcie rehabilitacji przeciwdziała powikłaniom, skutkom ubocznym leczenia oraz pozwala na powrót do stanu zdrowia i sprawności sprzed urazu.

Fizjoterapia pourazowa to kompleksowe postępowanie rehabilitacyjne dla osób zmagającymi się z dysfunkcjami narządu ruchu, takimi jak:

  • naderwania więzadeł,
  • zerwania więzadeł,
  • uszkodzenie łąkotek,
  • naderwanie mięśni,
  • skręcenie stawów, np. skokowego,
  • zwichnięcia stawów, np. kolanowego,
  • złamania kości,
  • i innych.

Fizjoterapia pooperacyjna to kompleksowe postępowanie rehabilitacyjne dla osób po przebytych zabiegach, takich jak:

  • artroskopii stawu,
  • rekonstrukcji więzadeł stawu kolanowego (ACL, MCL, LCL, PCL),
  • endoprotezoplastyce stawu biodrowego,
  • i innych.

Rolą fizjoterapeuty jest:

  • opracowanie indywidualnego planu terapii w oparciu o potwierdzone doniesienia naukowe i badania kliniczne dotyczące danego schorzenia;
  • uwzględnienie wszystkich czynników związanych z przebytym urazem, np. konsekwencje unieruchomienia, rodzaj leczenia operacyjnego;
  • edukacja pacjenta: nauka wykonywania ćwiczeń, nauka chodzenia o kulach po płaskiej powierzchni i po schodach;
  • zapobieganie ograniczeniom ruchomości w stawach;
  • zapobieganie infekcjom układu oddechowego.

W przypadku doznanego urazu i planowanej operacji rehabilitacja przedoperacyjna jest jednym z kluczowych elementów szybkiego powrotu do sprawności i prawidłowego stanu funkcjonalnego po operacji. Głównym celem rehabilitacji przedoperacyjnej jest odpowiednie przygotowanie narządu ruchu do podjęcia swojej funkcji po operacji.

Rolą fizjoterapeuty w przebiegu rehabilitacji przedoperacyjnej jest:

  • optymalne przygotowanie pacjenta do zabiegu;
  • zmniejszenie obrzęku powstałego w wyniku urazu;
  • uzyskanie optymalnej ruchomości w danym stawie;
  • przywrócenie prawidłowego napięcia mięśni otaczających miejsce urazu;
  • uzyskanie odpowiedniej siły mięśniowej oraz zakresu ruchu w danym stawie;
  • edukacja pacjenta: nauka ćwiczeń, które pacjent będzie wykonywał przed zabiegiem i w pierwszych dobach po zabiegu, nauka chodu o kulach po płaskiej powierzchni oraz po schodach, nauka prawidłowego obciążania kończyny.

Fizjoterapia geriatryczna

Fizjoterapia geriatryczna jest wieloobszarowym postępowaniem medycznym i społecznym skierowanym do osób w starszym wieku z ograniczoną sprawnością lub obciążonych czynnikami ryzyka wystąpienia chorób, urazów lub innych niekorzystnych zdarzeń charakterystycznych dla wieku starszego.

Rehabilitacja ruchowa i fizjoterapia osób starszych zalecana jest osobom:

  • ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów kończyn i kręgosłupa,
  • z zespołami bólowymi kręgosłupa,
  • z osteoporozą,
  • po udarze mózgu,
  • z chorobami sercowo-naczyniowymi, takimi jak nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, niewydolność krążeniowo-oddechowa, stan po zawale serca,
  • z chorobami układu oddechowego, takimi jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), niewydolność oddechowa,
  • po zabiegach operacyjnych,
  • po złamaniach,
  • z wszczepionymi endoprotezami stawu kolanowego i biodrowego,
  • po długotrwałym unieruchomieniu,
  • z ograniczoną możliwością poruszania się.

Główne obszary działania fizjoterapii i aktywizacji osób starszych to:

  • Zdrowy styl życia – sposób na dobre samopoczucie i czerpanie radości z życia, szansa na zachowanie zdrowia fizycznego, psychicznego i społecznego oraz aktywnego i niezależnego życia aż do późnej starości.
  • Zapobieganie chorobom lub łagodzenie jej skutków – choroby, zwłaszcza układu krążenia, są przyczyną przedwczesnej niepełnosprawności i zgonów.
  • Łagodzenie dolegliwości bólowych – brak bólu umożliwia pełne uczestnictwo w życiu rodzinnym, społecznym i zawodowym.
  • Radzenie sobie z lękami, niepokojem, stresem – odpowiednio dobrana terapia wpływa na polepszenie nastroju oraz zwiększa zaufanie we własne siły i możliwości.
  • Prewencja upadków – jest jednym z największych obszarów fizjoterapii i aktywności fizycznej seniorów. Wdrożona terapia oraz edukacja prozdrowotna powinna obejmować szereg zagadnień i nie ograniczać się tylko to aktywności ruchowej, ale obejmować, np. odżywianie i zagrożenia w miejscu zamieszkania.

Rolą fizjoterapeuty jest:

  • ocena możliwości funkcjonalnych pacjenta,
  • opracowanie indywidualnego planu terapii,
  • dostarczenie wiedzy i skutecznych rozwiązań.

Masaże

Masaż jest metodą leczenia fizykalnego polegającą na mechanicznym drażnieniu tkanek, wywierając pośredni i bezpośredni wpływ na organizm. Każda z technik masażu różni się sposobem wykonania (różne chwyty, ruchy, opracowanie okolic ciała) i wpływem na organizm osoby masowanej. Ponadto, masaż może stanowić integralną część odnowy biologicznej. 

Masaż klasyczny

Masaż klasyczny to najpopularniejszy rodzaj masażu, który w zależności od intensywności może być leczniczy, relaksacyjny lub pobudzający. Znajduje on swoje zastosowanie przy wielu dolegliwościach, jako samodzielna terapia dolegliwości, bądź uzupełnienie programu rehabilitacyjnego lub treningowego.

Zaleca się go osobom:

  • zmagającym się z dolegliwościami bólowymi narządu ruchu, np. bóle pleców;
  • po urazach mechanicznych, takich jak: złamania, zwichnięcia, skręcenia, stłuczenia;
  • przemęczonym lub zestresowanym;
  • aktywnym fizycznie, które mało czasu poświęcają na regenerację;
  • zmagają się z porażeniami, przykurczami, niedowładami, np. po udarze mózgu, długotrwałym unieruchomieniu.

Rolą fizjoterapeuty jest odpowiedni dobór technik masażu klasycznego w zależności od potrzeb i stanu zdrowia pacjenta (wykluczenie przeciwwskazań).

Masaż sportowy

Masaż sportowy jest nieodłącznym elementem procesu treningowego sportowców i osób aktywnych fizycznie.

Funkcje masażu sportowego:

  • rozgrzewająca (przygotowuje do treningu lub zawodów);
  • regeneracyjna (przyspiesza regenerację organizmu po wysiłku fizycznym);
  • lecznicza (wspomaga proces leczenia urazów powstałych podczas uprawiania sportu).

Dedykowany jest osobom:

  • regularnie uprawiających sport;
  • chcącym zapobiegać kontuzjom i przeciążeniom aparatu ruchu;
  • chcącym zlikwidować skutki przetrenowania;
  • chcącym przyspieszyć regenerację po treningu;
  • chcącym lepiej przygotować swoje ciało do treningu lub zawodów.

Rolą fizjoterapeuty jest indywidualne dostosowanie technik oraz intensywności masażu w zależności od uprawianej dyscypliny, intensywności i długości treningu, cyklu treningowego oraz płci i wieku sportowca.

Masaż limfatyczny

Drenaż limfatyczny to rodzaj masażu ciała, który pobudzająca krążenie płynów ustrojowych, szczególnie krwi i limfy. Zastosowanie określonych technik efektywnie wspomaga likwidację obrzęku. Tempo masażu jest bardzo wolne (10-15 ruchów na minutę), a wykorzystywane techniki są płynne i delikatne.

Drenaż limfatyczny zalecany jest osobom z:

  • niewydolnością żylną;
  • chorobami niedokrwiennymi kończyn dolnych;
  • przewlekłymi obrzękami;
  • zwyrodnieniem stawów;
  • limfopatią polekową.

Problem obrzęku limfatycznego dotyczy również osób po operacjach, w tym po zabiegach onkologicznych (np. mastektomia).

Profilaktyka u osób ze skłonnością do obrzęków

Ćwiczenia fizyczne pobudzają mięśnie do skurczu. Mięśnie kurcząc się i rozkurczając usprawniają odpływ krwi i limfy, przeciwdziałając w ten sposób tworzeniu się zastojów (obrzęku). Odpowiednio dobrane ćwiczenia fizyczne oraz zastosowanie technik drenażu limfatycznego jest wskazane u osób:

  • długotrwale przebywających w jednej pozycji (siedzącej lub stojącej);
  • narażonych na przegrzanie organizmu;
  • z nadwagą;
  • noszących zbyt obcisłą odzież.

W Instytucie Sportu i Nauki w Poznaniu oferowane są wyłącznie techniki masażu, które posiadają dowiedzioną empirycznie skuteczność.

Gimnastyka korekcyjna

Gimnastyka korekcyjna jest częścią wychowania fizycznego i obowiązują w niej zasady metodyki wychowania fizycznego. Gimnastyka korekcyjna jest jednocześnie specyficzną formą ćwiczeń fizycznych, w których ruch został wykorzystany w celach terapeutycznych. Ćwiczenia stosowane w gimnastyce korekcyjnej służą profilaktyce jak i korekcji  wad postawy ciała.

Dla kogo?

Gimnastyka korekcyjna skierowana jest głównie do dzieci młodszych z wadami postawy niewymagającymi jeszcze postępowania rehabilitacyjnego. Są to, przede wszystkim, dzieci chodzące do przedszkola i młodszych klas szkoły podstawowej, u których wady postawy wynikają ze słabego umięśnienia oraz nieprawidłowych nawyków w utrzymaniu prawidłowej postawy ciała. 

Do najczęściej występujących wad postawy u dzieci i młodzieży zalicza się:

  • plecy okrągłe;
  • plecy wklęsłe;
  • plecy wklęsło-okrągłe;
  • boczne skrzywienie kręgosłupa;
  • płaskostopie;
  • kolana szpotawe;
  • kolana koślawe.

Cel gimnastyki korekcyjnej:

  • korekcja wad postawy;
  • zapobieganie powstawania wad postawy;
  • zapobieganie pogłębiania się wad postawy;
  • kształtowanie nawyku utrzymania prawidłowej postawy ciała;
  • wszechstronny i harmonijny rozwój organizmu dziecka;
  • podnoszenie ogólnej sprawności i wydolności organizmu dziecka;
  • zwiększenie zakresu ruchu w stawach;
  • poprawę siły mięśniowej;
  • dobrą zabawa w gronie rówieśników;
  • stymulowanie rozwoju intelektualnego;
  • zwiększanie samodzielności i zdobywanie nowych umiejętności;
  • uświadomienie rodzicom przyczyn i skutków występowania wad postawy.

Rola gier i zabaw ruchowych w gimnastyce korekcyjnej

Aby zachęcić dzieci do udziału w gimnastyce korekcyjnej, należy w tym celu zastosować najwłaściwszą dla tego wieku formę zajęć, jaką są gry i zabawy ruchowe. Gry i zabawy ruchowe są atrakcyjną formą ćwiczeń dla wszystkich grup wiekowych, jednak dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym powinny być podstawowym środkiem realizacji zadań wychowania fizycznego. Także w profilaktyce i korekcji wad postawy gry i zabawy ruchowe powinny zająć szczególne miejsce. Korekcja wad postawy jest procesem długotrwałym. Prowadzenie zajęć w formie ścisłej, zwłaszcza wśród dzieci młodszych, powoduje szybkie znużenie, zmęczenie i brak zainteresowania. Wprowadzenie gier i zabaw ruchowych dostosowanych do potrzeb gimnastyki korekcyjnej uatrakcyjnia zajęcia i mobilizuje dzieci do większego wysiłku.

Współpraca z rodzicami

Warunki w jakich dziecko żyje, uczy się i wypoczywa w znacznym stopniu wpływają na jego postawę ciała. Wiele wad powstaje na skutek niekorzystnych czynników środowiskowych. Bez usunięcia czynników powodujących powstawanie, utrwalanie bądź pogłębianie wad postawy niemożliwe jest osiągnięcie korekcji wady. Rodzice powinni zatem włączyć się w proces korekcji wady postawy swojego dziecka poprzez:

  • zapewnienie dziecku odpowiedniej dawki ruchu;
  • zapewnienie dziecku odpowiednich warunków do nauki i wypoczynku (biurko, krzesło, łóżko);
  • kontrolę wykonywania zestawu ćwiczeń domowych;
  • dbanie o dobre odżywanie swojego dziecka.

Dodatkowe usługi

  • leczenie ruchem – ponad 20 schorzeń, w których ruch jest skuteczniejszą formą terapii niż leki;
  • fizjoterapia kobiet w ciąży i okresie okołoporodowym;
  • profilaktyka i fizjoterapia w chorobach neurodegeneracyjnych;
  • badanie postawy ciała i sprawności czynnościowej (funkcjonalnej) u dzieci i młodzieży wraz z terapiami korekcyjnymi.

Fizjoterapeuci są współrealizatorami projektów Instytutu Sportu i Nauki Wsparcie rozwoju potencjału dziecka” oraz„Aktywna Rodzina”  realizowanymi w miastach Gniezno i Poznań.